Merhametin, diğer bütün duyguların çobanı olduğunu Yakup’tan Yusuf sayesinde öğrendik, biz. Belki de aşkın bile. Ve Allah merhametin doğrudan kendisidir.
İnsana ahret ile dünyayı birer kafiye gibi yakıştıran, yaklaştıran derin bir nurdur, merhamet. Ve insanı yel kadar incelten ve göz
kapalıyken bile uzakları yakın eden, Yakup’a ötelerdeki Yusuf’tan haber verendir.
Dünyanın madde ve manada iki yakasını bir araya getirendir.
Ve zaman, insan bedeninin ve ruhunun işçisidir. Bu merhametten kaynaklanır. Zaman insanı
hallerden hallere sokar. Ruh serpilip gelişir ve beden eprir, farır, kuvvetini yitirir.
Zaten biz bu dünyaya bir halı üzerine geçirilir
gibi gitmek üzere dokunmuştuk. Biz iplikler, kırılır dökülürüz ve halı yani
yeryüzü bir süre daha dünyada kalır. Çünkü doğduğumuzdan beri uzaklardan, geldiğimiz yerden geri çağrılıyoruz. Ve çağırana adım adım yaklaşıyoruz. Çağrılmak başlı başına merhamettir.
Y.Türk
