Terakkide o kadar yükseğe çıktık ki
Artık dışarı çıkamıyoruz
Hayat geniş
Ne yaşasan olur mu dendi?
Sodom ve Gomora’da-
Ömür: haram bostanlarla
Büyümüş bir dana da
Tarihten aşağıya mı indi?
Kalp, bir cellat aydınlık
yerlerini kesip aldı
Dünyayı ahıra çevirdi
Tekno- Pagan’ın çukur elemanları
Din de bilim de özledi dağları,
yaylaları
Varoluş yandı
Ey kâinat şu senin
New York’un, Wuhan’ın
Birisi mit çağının diğeri bit
Derisini kaldırır insanın
Önce Allah’ı sonra insanı…
Hayat başlarken verilen
malzemeleri
Yaptılar ziyan olmuş fabrika
atıkları
Dün Tanrı’yı öldürenler*
Bugün de ihtiyarlarını öldürdüler*
Allah’ın suyunu içiyor diye
Allah’ın develerini*...
Deprem bu kez yukarıdan hissedildi
Güneşin aşağıdan iğrenmesi
Avrupa’nın Amerika’nın şu
zihni tufanı:
İnsan sonrası* bir bakıma ahsen-i
takvim sonrası
Allah’ın halifeliği başka bir
varlığa devredebilme olasılığı
Değişir mi sizce Allah’ın âdem
baskısı
İnsanların elçiye değil de robota ümmet
olması
Oysa bilim bizi
Hep kutsallıklarla sevdi
Mit ve Mikrop eliyle ilim açmak
İnsanlığın birikimi hamurdan
çamur açmak
Dilim varmıyor
Her uygarlık zekânın bir başka
rengi, demeye
Batı bilimde
Tencerenin kapağı oldu sadece
Bakılmıyor artık Batı’ya, bu ne kötü koku
Fıtrat oysa, insanda peygamber yaylası
Yıldır yıldır iner ayetler
Çamı
Çınarı, asması
Mit ( Europa)
Bit ( Corona)
İnsan sonrası : post- human ideolojisi
Yeprem Türk
