Sabır Tarihi

Anneler gam seslerini

Basmalara çiçek olarak koyarlardı

Yoksulluk üstümüzdeki delikleri de delerdi

Hayat avuçlarda su

Döküle döküle giderdi

Ama dünya topraklarında yağmur vardı

Küremiz değildi rakı içmiş deli

Eskiden acılarla dolu olsak da

Bir ağıtla bağrımızdan başka yerlere göçürmesini bilirdik dertleri

Sabrın verdiği harçlıklarla alabilirdik cenneti

Dünya gaz ve gazapçı dolu

Temiz gökler artık masallarda peri

Yok bulut, hani var ya yağmurun sekreteri

İsmi her şey olmaktan bir şey olmayan sevdiğim

Adını başkası veremez kendi bulur dediğim

Gel artık kapımızı aç avuçların gibi

Cennete atılan adım nasıl olsa alınmaz geri

Y. Türk

AKMA

Ağaca dayamış ömrüm sırtını

Süzüyor bir ömür yere bakan gökleri

Hatırında duru nehirler gibi akıyor insan isimleri

Halil, Ayşe, Remzi, Ali

Dünya sınırında kendisine söylenmiş sözler

Dağlardaki keçilerin ömrü kadar hâlâ paklar

Ve bir köye giden selâ

Abinin ömrünü bir vakit sonra baba yapan gibi şeyler

Ruh doldurulup bedene katılmıyor şükür

Günün ardına düşülüp gidilir

Namazdayken kaldığı yeri olur insanın

Issız nur ve berrak çayır

Ve şükür hâlâ

Sıratı geçebilecek sözler şiire geçer

Y. Türk

BABA 2

Ölünce çocuk, babada

Gözler ses çıkarır

İşitmek görmekte misafirdir

Babalar, insanlar gibi Tanrı mektupları

Yazdıkları ağıt

Tanrı mektuplarının mektupları

Sıcak bir selam

Allah’ın ak küreğidir

İçi boşaltır

Babaya çocuk deyince

Gök, dünyanın önündeki aydınlık bahçe

Bahar kâtibi gelir

Elmaları, vişneleri, ekinleri bahçeye yazar

Çocuğunun sesleri asmalarda üzümler olarak durur

Baba dünyanın

Akşam giderken gördüğü evladını

Sabah bulamayan güneşi

Ne zaman yıkılsa

Omuzlarındadır en içli şarkının eli

Y. Türk