DOĞA BACILAR

İnsan duygusallaştıkça, Rabbim

Nasıl da doğaya  şahsiyet onur veriyor

Gıdık veriyor yanak tırnak

Şu nehir örneğin çocuğu ölmüş Fatma gibi bükük gidiyor

Kul mahzunlaştıkça tabiatla kardaş mı oluyor

Söyle bana ey yüce dağ

Tabiatın hacı babasısın

Ve kara toprak sen

Beden çalıcısı

Benden de size aynı duygu mu akıyor

Ya sizlere

Ey hardallar dikenler...tabiatın yağcıları

Bir kenara ilişiveremcileri

Bir benzeriniz sayabilirim dünyada

Abi bir sigara abla on para deyicileri

Tamam sayarlar  bizi

Sizden  ayrı bir kainatta

Başka bir salatta başka bir sanatta

Ahretliktir cinsiyetimiz

Ne eskiriz ne geçeriz

Siz dört unsurdan doğanlar

Bunu garip mi bulursunuz

Tanrı’dan olma bir bağımız

Siz ki cisme surete şekle ermiş meleklersiniz

Sözü dinlenilen ayetler toprağında

Nice merhamet sevda harmanları kaldırdı atalarımız

Biz çaresiz kaldıkça sizlere

Yankılı kayalara gider bağırırız :

Hiç bu kadar ayrılmamıştı yolumuz

Biz kirlendik siz saf kalınız

Meleklerin ahret bahçesine astığı çamaşırlar kadar aydınlıksınız

Tanrı’nın verdiği kişilikte akıp geliyorsunuz

Biz şehvetin moğolları teröristleriyiz

Bizi karnımızdan beyaz yerimizden tutunuz

Olur da temiz hava arı gıda vermeseniz

Özümüzü terbiyesiz insanların melekleri gibi mahzun bırakırız

Umarız bulursunuz da Nuh gibi bir iki dost

Dünyayı temizler düzenler tekrar törersiniz

Erkek tepeler erkek çamlar erkek çakıllar ey kardaşlar

Ey dişi ağaçlar dişi taşlar tabiat bacılar

Bari siz zina etmeyeseniz

y.türk

RANDEVU

Rabbim

Nurum huzurum

Beden kullanma sürem bitti

Vefatımı alayım

Ne ilk günün ferahlığı dünyada

Ne yeri geldiğinde bir şarkı kulvardır yüreğe

Gidilsin bir meleğe

Para karnında döllenmiş uygarlığım

Dostlarımın nazarında

Pazar Salı Çarşamba Cuma...

Lira gibi geçip gidiyorum

Çağımın temelleri deli

Üstüne yuva kurmayayım

Burnuma havasını ağza cümlesini almayayım

Din gibi matematik gibi karanlıkta

Yıldızlarına bakıyorum

Dünyada işim bitti

Başka ne yapayım

Ah’tır hayatta büyük eserim

Dağda

Meleğinle randevulaştığım yerdeyim

Döne döne sana döneyim

Bir şey kalmasın üstte başta

El ayak dil... organlarımı dökeyim

Kapatıp beden ve kelimeler çağını

Dünyadan koku olarak çıkayım

Y.TÜRK

Modernlik, -izmler çağıdır

Önce –izmlerle kurulan çağımızı gözden geçirmeliyiz. İnsan, bu ideolojik –izmlerden neleri kaybetti, hangi iflah etmez özelliklerle donandı düşünmemiz gerekir. 

Marksizm, kapitalizm, faşizm deizm, ateizm... dikkat edin hepsinin sonu izmlerledir. Niçe  izmlerle gelen hayat şeklini gördü de Tanrı öldü, dedi. Çünkü insan, Tanrı’ya ve insanlığa karşı bu yolla olumsuz anlamda çok çaba sarf etti. 

Günümüz dünyası izmler çağındadır. 

Onun insan ve hayat için yetersizliği bundandır. Bir -izm felsefesiyle yönetiliyor, şekilleniyor hayat. Bu tarz bir düşünce üretme vaziyeti ne dilsel bağlamda ne de varoluşsal olarak İslam düşüncesine uygun değildir. 

Doğu insanı izmlerle iki yüzyıldır hem siyaseten hem hem kültürel hem de zihinsel olarak şekillendirilmeye çalışıldı. Hapsedildi. 

Batı düşünce dünyası, Atina ve Roma geleneğinden aldıklarını ve İslam düşünürleri sayesinde tevarüs  ettikleri Grek düşünce sistemlerini izmlerle yeni bir dünya görüşü içinde yoğurdular. Ancak bu yordam onları  pek başarıya da götürmedi.  

Umudum odur ki Doğu düşünce dünyası izmlerin bu yenilgilerinin üstüne ve -izmsiz düşünce sistemleri var ederek oluşacak, gelişecek büyüyecektir.

Y.TÜRK