DAĞINIK

Kalemimdeki rızık bugün dağınık

Bu, Allah’ın bir takdiri olsa

Bence ilham, yeteneği geçer

Şairi semaya torba gibi açarsa

Bizans’ı dünya haritasından silker

Kirpiğine melek basarsa

Mekke, Medine, Kudüs

Yeryüzünce uç ulu rekatsa

Erkeklik, kadınlık Allah’ın iki siyaseti

Cinsiyet garip gelip garip gitmese

Yeprem Türk

PAT

Şiirimi bugün erken kapadım

Manalar dışarıda yattı

İnsanın bakışla kazdığı yürek

Dille çapalanmadı

Kalemimin bileğindeki zerafet

Süslü rızıktı battı

Günün sonunda avluma

Bin yıllık bir tecrübe aktı

-Tarihten kaldırılan her millet

Önce cemalden patladı

Yeprem Türk

HALEP

Ya

kaderin bizden aldığı kanla

nesneleri canladılar

Ya

bir sonbahar edindik

onunla bizi çıpladılar

Ya

cim karnına düştük 

yeri göğü uyku ettiler

Bulunmak istiyoruz artık

üstümüzü bir sofrada

bir rızık gibi açsalar

Y.Türk

TEMAMIZ

15 Temmuz Direnişi, 1453 ruhu gibi bir kapıyı milletimize açmıştır. Ona yükseliş çağını başlatmıştır. Buna inancımız o kadar çoktur ki. Tarif etmeye kalemimin gücü yetmez. Dediğim gibi 15 Temmuz Direnişi bir yazı, bir metin hareketi değildir. Tamamen ruhtan gelen bir cereyanla hayat bulmuştur. Bir felsefeci veya bir düşünür onu yazmış, belli bir grup da onu tatbik etmiş değildir. Elbette edebi veya fikir olarak bir alt yapısı her zaman olmuştur. Örneğin komünistler, Marks’ın metinlerinin tiyatral oyuncularıdır. Marks yazmış onlar oynamıştır. Oysa 15 Temmuz Direnişi, halkın ruhunda uzun yıllar içinde pişip İslam tarihinin tam ortasına düşmüştür. Bu nedenle 15 Temmuz bir ümmet ruhu hareketidir. Ruhumuz yazmış, bedenlerimiz ona uygun hareket etmiştir. Varoluşumuzda olan kadim fikir ve eylem şekli ya da insanlığın alnına yazılı değişmez ruh ve eylem bütünlüğü ilkesi gibi. 

Yazımın girişinde 15 Temmuz Direnişini 1453 temalı ilan etmiştim. Ancak bu yükseliş, dış şartlardan ziyade ruhta huruç etmiştir. Millet olarak kişiliğimizi kavileştirmiştir.

Yeprem Türk

3.

15 Temmuz Direnişi yeni dilde olan bir direniştir. Gerçi bu ana kadar  bizim yeni çağın dilini ve araçlarını bilmediğimiz ve kullanmadığımız hep söylenirdi. Osmanlı, zamanında çağının dilini iyi tekellüm etmiş, onu neredeyse ele geçirmiştir. Osmanlı Devleti, çağdaşları adına çağın dilini, somutlaştırma şampiyonluğuna ermiştir. Yeni çağda bu yönde zaafımız had safhadaydı. Ancak 15 Temmuz Direnişi bu yöndeki korku ve umutsuzluğumuzu üzerimizden atmıştır.

15 Temmuz yeni çağda yeni bir dil kullanmanın ilk başarısıdır. Çağın bazı araç ve kavramları, ruhumuzun ana hattını belirleyen anlayış tarafından devşirilmiştir.  

Adem Kalan

ŞAİR ve DİRENİŞ

Milletin kirlenen ruhunu ve dilini havalandırmaya bazen şairler bazen de direnişler gelir. Ruhumuzun 15 Temmuz’u, dilimizin Yunus’u, Sezai Karakoç’u manasındadır. Milletin ruh ve anlam evini temizlemek için direnişler, şairler kardeş gibidir. Medeniyetin kirlenen bahçesini ikisi temizler. Çatlak yerlerini bu ikiz kardeş onarır. Örneğin 15 Temmuz ruhu, Türkiye’yi ve İslam dünyasını nasıl havalandırmışsa; Sezai Karakoç da kimliğimizi berkiten mayayı dilimize, şiirimize katmıştır. İkisi de buluğ çağına eren Türkiye’yi dilden, ruhtan, eylemden yani farklı kanatlardan müjdelemiştir.

Bu müjdede, büyükten küçüğe doğru sıralama şudur. En eftali milletin direnişidir; sonra şiiri sonra nesridir. Nesir yaya hızı, şiir ışık hızı, milletin eylemi kalp hızıdır.

Dilimizin büyük şairlerinin ve ruhumuzun büyük direnişlerinin iri samimiyetlerine bakarak şöyle diyebiliriz. Bazen büyük bir şair kendi kulvarında bir Malazgirt Zaferi, bir Kurtuluş Savaşı’dır.

Adem Kalan