Ben sanatın, fikrin ve bir şey yapmanın onda sekizini heyecanda görüyorum. İmanî anlamda ise bu kelime ihlasa dönüşüyor. İnsan, alemde hayal ettiği yani şevk sahibi olduğu sürece işlerini daha bir kaliteli ve aydınlık yapıyor. Ben buna gönlün asabiyye kuvveti diyorum. Doğada da bitip tükenmez bir heyecan var. Daima yenilenmesi, ışkın sürmesi bundan. Görünür olmayı hak etmesi ve bizi büyülemesi de bu heyecandandır.
İyilik, güzellik bazen
sıkıcı bir hale gelir. Estetikte kötülük ve çirkinlik öne geçebilir. Ben bunu
modern çağın temellerine bağlı bir sonuç olarak okuyorum. İyiliğin ve
güzelliğin kaynağı Yaradan’dır. Modern çağın Yaradan ile hep bir sorunu oldu.
Bu problemden de iyilik ve güzellik sorunu doğdu. Kadim çağlarda iyilik ve
güzellik ne kadar iyiydi ve güzeldi.
Y. TÜRK
