&

Oluşması bakımından ve bin yıllardır gördüğü işlev açısından bayrağımız büyük ve aziz hatıralara sahiptir. İslam’dan başka heyecanı ve ülküsü yoktur. Melekesini, doğasını Muhammed’ (S.A.V.)in Mehmedi olarak kazanmış ve onu medeniyetlere, kültürlere dönüştürmüştür. Afrika’yı, Avrupa’yı nice dergahlar ve nice ariflerle meşale gibi aydınlatmıştır. İslam adına birçok kıtada anılar ve hala yaşayamaya devam eden kökler bırakmıştır. Dünyanın üçte birine mayasını çalmıştır. Bu açıdan bayrağımız, milletimizin büyük bir hazinesi ve nefes alan bir otobiyografisi halini almıştır. Ve bu geçmiş, onun gelecekteki potansiyaline altın bir temel oluşturmuştur.
 

Yeprem Türk

DENGE

Hem İslam felsefesinin hem de diğer bir kıymeti harbiseyi olan  anlayışların en temel vurgusunun ‘denge’ olduğu görülür.

Örneğin Kınali Zade Ali Çelebi adaleti bile vasattan görür. Her nesne ki vasattan çıkıp ifrat ve tefrite döner ona adalet isminin verilmesi galattır, hatadır, der. Dostun vasatta, dengede olanının tercih edilmesini salık verir.

İbn-i Sina, hastalıklı bedenlerin ve ruhların hangi tarafı eksik ise onun tamamlanarak yani dengeye kavuşarak iyileşeceğini söyler.

İbn-i Haldun, medeniyetlerin en yüksek seviyesini her alanda, şiirde, sanatta, siyasette, alışkanlıklarda olsun dengenin sağlandığı zamanlarda yaşandığını söyler. Bu dengenin aşırılıklara yönlendiği andan itibaren medeniyetlerin çöküşe geçtiğini belirtir. 

Platon, şiir ve şairi ifrat ve tefrite mütemayil olduğu için devletinde barındırmak istemez. Estetiğin ve zevkin zamanla bir hazcılığa dönüşeceğini, kişiyi esir alacağını, onu işrete yönlendireceğini ve topluma bir fayda vermeyeceğini düşünür.

Ancak bu dengelerin en mükemmeli Peygamber Efendimiz’in ümmetinde tecelli etmiştir.  Vasat Ümmet ile altın oran, denge anlayışı salık verilmiştir.

Ve medeniyetin en güzel hali, şiirin en mükemmel durumu, sanatçının en kavrayışlı olduğu an aslında birer denge ışımalarıdır.

Adem Kalan

SÖYLEŞİ

ERKAN KARA İLE,

YENİ KİTABI “BİR aşkın şiiri” ÜZERİNE SÖYLEŞİ

Söyleşen: Yeprem Türk

Y.T:  Erkan abi, yeni şiir kitabınız hayırlı olsun. Dördüncü kitabınız ‘Bir Aşkın Şiiri’ tek şiir, uzun bir şiir. Bazı dergilerde bölümler halinde yayımlandı. Aşkın şiiri olup da bu derece ebatlı şiire pek alışık değiliz. Uzun şiir yani kitaplık çapta bir şiir yazan şairler nadirattandır, ne dersiniz?

E.K:  Evet, ‘Bir aşkın şiiri’ tematik bütünlüğü olan bir ‘duaAşk’ kitabı. Bu tür, bir şiirden mürekkep kitaplarda, dediğinizi, önce kendi dünyanıza kabul edip görebilmek, biriktirdiklerinizin saflığı ve yoğunluğuyla ilgili bir şey, aksi taktirde büyük risk taşır. Bunun için ben de önce kendime yavaşlamakla başladım bu kitaba, bir kör kadar. Çünkü buğün için öncelikli bir enerji meselesiydi aşk.

Y.T:  Aşk Anadolu insanının derin, manevi bir mesleğidir. Bazen insanımızı gürleştirıyor bazen terbiye ediyor. Kitabınızda aşkın bir işçisi olarak sizden bu konuda açıklama bekliyoruz.

E.K:  Dediğim gibi, insanın içinde varolan bir enerji, pozitif zihinsel bir enerjidir aşk.             –Bir insan öldükten sonra oluşan şey ne– işte o zaman varoluşun sırlarını anlamaya başlayabileceğiz; ilahi anahtar aşk. Şimdi içimizdeki enerjiyi uyandırmaya çalışmalıyız, çünkü her şeyin birbiriyle derin ve mükemmel bir ilişki içindeki hayat, disiplinler üzerine vardı. Bunun için insanın yalnız fiziksel olarak değil, daha kalıcı olan, bilinciyle de bir yerden bir yere gitme halleriydi aşk.

Y.T:  Bu kitabın yazılma dönemlerinde bol bol, Mevlana ve İbn-i Arabi okuduğunuzu biliyorum. Aşkın tarihini bir nebze yürekten başka onu kendi tarihinden edindiğinizi de. Tarih deyip geçtiğimize bakmayın. Kana benzer gezer şairin içini.

E.K:  Aşkın yalnız sezinilerek kavranılabilen bir şey olmadığı, bilgiye de ihtiyaç duyulduğunu, modern insanın, hâlâ geçmişin gölgesinde, kendisinden öncekilerin ışığında yaşadığından biliyoruz. Çünkü insanı kendisine dair keşifleri canlı tutuyor. Bu bakımdan varoluş hâlini anlama çabasında, ilahi aşk insani aşka da örnek olacak; bunun için gayret de aşkın enerjisi, kanıdır diye düşünüyorum.

Y.T:  ‘Bir Aşkın Şiiri’ başlığı aslında bir aşkın değil, tüm aşkları kapsıyor gibi. Leyla ile Mecnun da var şiirde, bazen sıradan bir aşk da. Ancak kitabın menzili sonuçta, aşkın son durağı ilahi aşktır

E.K:  Buğün ben’i sevmeleri aşk sanmalar, aslında sevgiliden başka gidecek kimselerinin olmadığını bilmediklerindendi. Bir bilmezliğin içinde, bu eksiklik ‘insan’ın insanda yağma edilişindendi, ki yığma bir içiz yıkmadan bir şey yapamıyoruz ve bu talana malesef hepimiz ortağız. Şimdi ihtiyaç duyulan –sonsuz aşkı yaşayabilmek için– aşkı oluşturacak enerji; çünkü insanın anlam bulduğu zaman yükselişindeydi.

Y.T:  Aşkınızın topluma bakışı, hizmeti? Aşk, sanat için sanata terstir de biraz bunun için soruyorum.

E.K:  Bunun için aşkınızın da insanı iyi yapmak gibi bir derdi olmalıdır. Bir zehire dönüşmüş şimdiki aşklar ‘ben’ fazlalığından; bakın nasıl da etraf ‘ben duman’. Evet, aşka çalışmak gerekli: bilmenin bulmak olduğunu önce kalbine anlatabilmek için. Çünkü cezbesiz buğünkü aşklar. Gerekirse bu enerjiyi yapabilmesi için kalbi yeniden kurmalı, ki derdin, sevgilide yalnız eşya olarak varolmak değil, aslolan mana olarak da kalmak olmalıdır.

Y.T:  Ben derim ki: Yunus’un da Yesevi’nin de Şeyh Galib’in de, Sezai Karakoç’un da aşkı Mehmedi bir aşktır. Kendi aşkınızın kişilikteki tarifi nedir?

E.K:  Evet, enerjinin dönüşümü olan aşk insanla biçim alandı; bunu da dünyevi ve uhrevi olarak kurduğumuz irtibat hâli ile bize en güzel, gül ifade eder, biz de gül ile ifade ederiz. Bu bağlamda şimdi havlayan sesleri içinde nefsin, gülsüz gidilemeyeceğiydi sevgiliye. Evet, aradığımız marifet gülde. Bunun için herkes her şeyden önce bir ‘bahçe’ bulmalı kendine çünkü, gülü olmayanın sevgilisi de olmazmış derler.

KURULUŞ DERGİSİ

&

Platon, anımsanın insana iyi geleceğini söyler. Bizim atalarımızsa anımsanın kulu ferahlatacağını ve  iyileştireceğini imler. Her an Adem’e, Davud’a, İbrahim’e hatırlanarak yaşama insanın geniş manada ihya eder. En çok anımsayansa Peygamber-i Ekber’dir. Böylesi bir anımsama, anlama, kavrama, temaşa etme en üst seviyede bir tarih felsefesidir. İnsanın tarihle yapacağı miracı gösterir. Kadim bir bayrak da işte kültür, davranış ve medeniyet anlamında millete, topluma, ümrana uzun bir anımsama sayfası açar. Onu ait olduğu değerler ve tarih anlamında ihya eder. Güven verir, emin kılar,  ait olduğu değerler coğrafyasını gösterir, korkularına, karmaşalarına ve köksüzlük hastalıklarına şifa olur.  

Yeprem Türk  

&

Bazen öyle hissedilir ki; bayrak bir aziz ilhamdır. Milletinin elinde meşale gibi parladı parlayacak, geleceği aydınlatacaktır.  Yeni bir çağa, yeni bir yaşama hazırlık yapıyordur. Çağdan çağa uçmaya hazırlanan ve kanatlarını açmak için çırpınan bir kuş benzeridir. Üstünde yeni çağın emanetleri vardır. Milletini o emanetlerin ağırlığını sırtlamaya çağırıyordur. Devir açacak bir bayrağın heyecanı, akışkanlığı, cesareti büsbütün üstündedir. Yüreğinde kıpırtılı bir heyecan, batınında yeni devrin ön bilgisinin duygu geometrisi ve dışında tabiata ve insanlara dair bir ışıltı, ağzında  ulu ülkünün sözleri, milletinin cümleleri vardır.

Ve ol  mimaride söylenmesi için en uygun zamanı, Rahman’ın yardımını kolluyordur. Ve böylesi bir bayrak yeni bir kader üstünde çalışıyordur.

Yeprem Türk

&

Ahmet Cevdet Paşa, devlet şekillerini ruhani ve cismani devlet diye iki ayırır. İbn-i Haldun, bunu dini devlet ve akıl devleti şeklinde belirtmişti. Platon, devlet şekillerini ruhanilik veya cismanilik üzerinden değil daha çok devleti yöneten tabaka, sınıf üzerinden incelemiş ve yine belli bir elitin yani filozofların yönettiği devleti en iyi devlet şekli olarak görmüştür.

Devlet, adaleti koruyup kollayan, dağıtan ve sağlayan bir kudrettir. Bu nedenle hem metafiziksel hem de cismani anlama sahiptir.

Allah’ın Haz. Davut’a emrettiği ‘Adalet ile hükmet’ emri her zaman mahkemelerimizin serlevhası olarak kullanılmıştır.  Çünkü kutsal kitaplarda adalet merkeze konur. Adalet ise hem Tanrı’nın öğüdüdür hem de akılla aranacak bir şeydir. O yüzden bizim devlet şekillerimiz dini ve ona uygun olarak da aklı önceleyen bir devlet tipi olarak vuku bulmuştur.  Biz buna dengeli devlet düzeni de diyebiliriz.

Yeprem Türk

&

Bir asırdır fikirde, sanatta ‘öz’ dediği şeye gönderme yapıyoruz. Onu arıyoruz. Büyük ihtimalle ruh dünyamızı meydana getiren tohumları yenice elliyoruz. Çünkü her şeyin ilk halleri onun içinde gizli, biliyoruz. Fark ediyoruz, ruhumuz kabuğunu soyuyor yeni bir medeniyet elbisesi giyiyor. Öz bulundu, şimdi onu inşa etmeye, çoğaltmaya sıra geldi. Eski bir devletten yeni bir devlete geçerkenki o boşluk yavaş yavaş doluyor.  Aynı durum Selçukludan Osmanlıya geçerken olmuştu. Şimdi Osmanlıdan Türkiye çağına geçerken oluyor. Yeni bir çağ başlıyor. Ve bir kez daha bayrağımıza doğru büyük bir göç gerçekleştiriyoruz. Bayrağımız çağın burçlarına, gönderine doğru yükseliyor. Gönderdeki bayrağımız, büyük bir gök yolları ülküsüne, ulu bir amaca hazırlanıyor.

Y.Türk