FİNAL

Tanrım, hakkımızda sana ne söyleyeyim

Yaşama kudreti verdiğin sözcüklerden utanıyorum

Sabah öğle akşam duygusu insanın

Ve birer yeti olan gülme sevme şaşma

Çoktan dökülüp gitti evrenin çöp kutusuna

Rabbim şimdi yaz  mevsimi

Kim şaşırır gökten kaçak indirsen kar tanelerini

Zamanı cemiyeti taşa doğru yontan bir el bilirim

Finalini görmeyeyim

Rüyasında bir vahiyim

Insanın olmadığı bu yerde hangi bünyeye nasıl karışayım

İnsanı düşte görür bir sonraki nesil bence

İnsan bir rüya malzemesi olarak kalır böylece

İnsanlık olarak dünyada sayısız kusurum

Aslında artık bizi bitir diyorum

Nerede cennetteki o küpe çiçeği sesim

Bana bir kulak kıl işiteyim

Bir vakit tüm kuşların gibi rüya idim

Ben o sonsuz başlangıcı özledim

Yeprem Türk

BENİ

Getirdi duygularım  beni

Dünyanın önüne böylece

Karşımda evrenin ilk gününden kalma

Tertemiz ıssız pencere

Üstümde yıllarca biriken kirle

Temizlenme isteğidir bu bir yerde

Tanrım, benim için

Ne düşünüyorsun ?

Bu da bir uğultuyla akıp gidiyor öylece

Solmuş bir vahiy gibi

Fırlat beni

Ayak girmemiş evrenlere

Ve seninle yeniden

Tanışmak, başka bir

Hayat başka bir yerde 

Yeprem Türk

ÇOCUK BİLGİ

Elinizdeki araçları durdurun

Doğamı artık kazmayın hocalarım

Avucumdakiler
Son insanlık tanelerim

Allah’ın elinden çıkan iştir tabiatımız

Şifrelerimi bismi ile çözünüz

Üç yüzyıldır bilim

Batı’dan Doğu’ya

Köpek gibi havlıyor

Bir hoşt demediniz

Gidip ilmi Avrupa’dan alınız

Ama bilgiye anne dizi bünyeler de katınız

Y. Türk

DENGİME

Kelimeler gider, anlamla kalırım

Çevreye bakışla dağılırım

Böyle bile olsa

Sevgindeki karı yarandaki çöreği

Anlayandır ancak insanın dengi

İnsan insana yağmur gibi yağar

Dostlar bunun için var

Allah’ın emek verdiği insanım

İndirmeyin beni bu kadar alçaklara

Yel gibi tekrar dağa çıkayım

Der, yeri gelince söyleyen

Bilgideki eski vücudu kaldırın

Ona doğanızdan üfleyin

Gerisine aldırmayın

Y.Türk

ARI DURU

Düşünün ta öteleri

Ve içinde olmayan insan töreleri

Yüreğime doğru itilen

Saydam anlam ve duygu kümeleri

Sırf Allah’ın emekleri

Bir kuşun

Kanatları gibi geldi yüzüme değdi

Söylememe izin vermiyor yeryüzünün ne bünyesi

Ne şekli

Cennetteyken söylediğim bu sözleri

Hiçbir akımın hiçbir ekolün

Markasını taşımayan uzak manaları

Yirmi yıl ömür süren ama

Bin yıl yaşamış kartal gibi şanlı bakanları

Suretlerinde dünya tarihi olmayanları

Ayakta kalmak için

Cümlelerin toprağına ihtiyaç duymayacak denli

Arı duru olanları

Kınamamalı

Dili pabuç olarak kullanmayıp

Kanatlarıyla uçan bu manaları

Göz onlar için yaratılmış olmalı

Y.Türk

GÜNÜM GELDİ

Kar bu akşam cin taneleri

Geçeyim tuhaf şeyleri

Kıvamıdır şimdi

Sırtında yol almanın bir bilginin

Rabbim yalınlığın ne deli

Ben Yakup’un

Gelecek zaman eki

Yusuf’um gelir umusu

Ömrüme ömür katar de mi

Yakup’a özen

Benim doğamın işi

Kuşağımın bünyesine göre

Şifa veren Rabbim

Yusufla doldur

Tabiatımda boşalan yeri

Benim gibi

Bir konuğunu gözyaşı

Yüzyıllardır bekledi

En kırgın notayla

Buluşmak için kullanacağım

Dünya adlı adresi

Ve insanım, şişedeki anlamım

Günüm geldi kır beni

Y. Türk

ÇAĞRILMA

Ben çağrılmayı bilen

Yazdığım mısralar gibi fethettiğim topraklar mısın sen

Sokaklarıma flütten notalar gibi çıkan

Sarı çiçek gibi sarı başlattın bizi her şeye niçin sen

Fanilik yeryüzü ekolü bunu sarıyla bildim ben

Acılar uçup gitmesin diye küreye yerçekimi veren

Ağlarken yürekte bir şey taşır insan, kimden?

Gözyaşından sonra pırıl pırıl bakış yeşerten

İnsan ki Tanrısından böyle sürprizler uman

Aşkın ovalarına her çiçeği tek tek

Tanrı’ya eğilsin diye bırakan

Secde tabiattır geceleyin gündüzün

Senin elinle çizilen

Selamın  pınardır ah  alabilsem

Bir sağa bir sola oluk oluk akan

Benden uzun yaşayacak mısralarımı geleceğe rüku halinde koyan

Kalemime cennete yürür gibi yürük yazdıran

Bir dizenin evreninde yıldızlarla yapayalnız bakışık bırakan    

Her şeyden geriye tek bir şey kalır         
Beni çalış, bitir, aşka götür sen         

Y.Türk