Ben çağrılmayı bilen
Yazdığım mısralar gibi fethettiğim topraklar
mısın sen
Sokaklarıma flütten notalar gibi çıkan
Sarı çiçek gibi sarı başlattın bizi her şeye
niçin sen
Fanilik yeryüzü ekolü bunu sarıyla bildim ben
Acılar uçup gitmesin diye küreye yerçekimi
veren
Ağlarken yürekte bir şey taşır insan, kimden?
Gözyaşından sonra pırıl pırıl bakış yeşerten
İnsan ki Tanrısından böyle sürprizler uman
Aşkın ovalarına her çiçeği tek tek
Tanrı’ya eğilsin diye bırakan
Secde tabiattır geceleyin gündüzün
Senin elinle çizilen
Selamın
pınardır ah alabilsem
Bir sağa bir sola oluk oluk akan
Benden uzun yaşayacak mısralarımı geleceğe
rüku halinde koyan
Kalemime cennete yürür gibi yürük yazdıran
Bir dizenin evreninde yıldızlarla yapayalnız bakışık bırakan
Her şeyden geriye tek bir şey kalır
Beni çalış, bitir, aşka götür sen
Beni çalış, bitir, aşka götür sen
Y.Türk