Kelimeler gider,
anlamla kalırım
Çevreye bakışla
dağılırım
Böyle bile olsa
Sevgindeki karı
yarandaki çöreği
Anlayandır ancak insanın dengi
İnsan insana
yağmur gibi yağar
Dostlar bunun
için var
Allah’ın emek
verdiği insanım
İndirmeyin beni
bu kadar alçaklara
Yel gibi tekrar
dağa çıkayım
Der, yeri
gelince söyleyen
Bilgideki eski
vücudu kaldırın
Ona doğanızdan
üfleyin
Gerisine aldırmayın
Y.Türk
