Tanrım, hakkımızda sana ne söyleyeyim
Yaşama kudreti verdiğin sözcüklerden
utanıyorum
Sabah öğle akşam duygusu insanın
Ve birer yeti olan gülme sevme şaşma
Çoktan dökülüp gitti evrenin çöp kutusuna
Rabbim şimdi yaz mevsimi
Kim şaşırır gökten kaçak indirsen kar
tanelerini
Zamanı cemiyeti taşa doğru yontan bir
el bilirim
Finalini görmeyeyim
Rüyasında bir vahiyim
Insanın olmadığı bu yerde hangi bünyeye
nasıl karışayım
İnsanı düşte görür bir sonraki nesil bence
İnsan bir rüya malzemesi olarak kalır
böylece
İnsanlık olarak dünyada sayısız kusurum
Aslında artık bizi bitir diyorum
Nerede cennetteki o küpe çiçeği sesim
Bana bir kulak kıl işiteyim
Bir vakit tüm kuşların gibi rüya idim
Ben o sonsuz başlangıcı özledim
Yeprem Türk
