1.
Hümanistlerin, kalbî coşkunlukla araları hoş değildir. Ne de olsa
ataları Platon’dur. Platon ise bir irfan adamından çok bir kültür adamıdır.
Kültür, cezbeyi dışlar. Leyla ile Mecnun gibi coşkun aşk hikâyelerinin
günümüzde psikopatik bir hal gibi gösterilmesinde kültür toplumu olma
alışkanlığının payı var. Oysa ilahi coşkunluk erenlerde de olduğu gibi her daim
olmuştur. Ve kültür değil bir irfan meselesidir.
2.
Modern yönetimler, kültüre neredeyse âşıklar. Çünkü kültür,
daha kontrol edilebilir, yönetilebilir bir şey. İnsanlığın maddi – manevi tüm irfanî
değerlerini kültür kavramı altında toplayabilme yanılgısı, kalabalıkları
yönlendiren devlete ve sermayeye büyük güven sağlıyor. Kültür bakanı olur ama
irfan bakanı olmaz. Çünkü irfan bir
proje bir ideoloji kapsamı içinde yürütülemez. Onu toplum doğal bir şekilde,
kendiliğinden yaşatır.
Y. Türk
