Yunus şarkta şimdi
Asırların parmağına
yüzük kişi
Allah’ım şahsen o
Beni tenhalarda bulur
idi
Şuuruma irşad olur
gelirdi
Dünya stad dediydi de
hani düşümde
Ben de yazdıydım lafı:
Fanilik ki ilk insanın son insana
Attığı evrensel büyük pasın adı
Gene böyle bir Horasan
akşamı
Ömürden çıkıp
Neşe göğsünde al sancak
Daha bekaya varmadıydı
Karşısına alıp ölümü
Tarif etti bize:
İnsan topraksız
kalınca
Bağrında garip bir
tat
Kuş olup uçmak sadece
Halkına basitçe
Ahrete varınca
Ararım sizi
Söylerim cennetin
Dağ ve bahçesini
Demek kadar hem de
Y.Türk
