Sabır Tarihi

Anneler gam seslerini

Basmalara çiçek olarak koyarlardı

Yoksulluk üstümüzdeki delikleri de delerdi

Hayat avuçlarda su

Döküle döküle giderdi

Ama dünya topraklarında yağmur vardı

Küremiz değildi rakı içmiş deli

Eskiden acılarla dolu olsak da

Bir ağıtla bağrımızdan başka yerlere göçürmesini bilirdik dertleri

Sabrın verdiği harçlıklarla alabilirdik cenneti

Dünya gaz ve gazapçı dolu

Temiz gökler artık masallarda peri

Yok bulut, hani var ya yağmurun sekreteri

İsmi her şey olmaktan bir şey olmayan sevdiğim

Adını başkası veremez kendi bulur dediğim

Gel artık kapımızı aç avuçların gibi

Cennete atılan adım nasıl olsa alınmaz geri

Y. Türk

AKMA

Ağaca dayamış ömrüm sırtını

Süzüyor bir ömür yere bakan gökleri

Hatırında duru nehirler gibi akıyor insan isimleri

Halil, Ayşe, Remzi, Ali

Dünya sınırında kendisine söylenmiş sözler

Dağlardaki keçilerin ömrü kadar hâlâ paklar

Ve bir köye giden selâ

Abinin ömrünü bir vakit sonra baba yapan gibi şeyler

Ruh doldurulup bedene katılmıyor şükür

Günün ardına düşülüp gidilir

Namazdayken kaldığı yeri olur insanın

Issız nur ve berrak çayır

Ve şükür hâlâ

Sıratı geçebilecek sözler şiire geçer

Y. Türk

BABA 2

Ölünce çocuk, babada

Gözler ses çıkarır

İşitmek görmekte misafirdir

Babalar, insanlar gibi Tanrı mektupları

Yazdıkları ağıt

Tanrı mektuplarının mektupları

Sıcak bir selam

Allah’ın ak küreğidir

İçi boşaltır

Babaya çocuk deyince

Gök, dünyanın önündeki aydınlık bahçe

Bahar kâtibi gelir

Elmaları, vişneleri, ekinleri bahçeye yazar

Çocuğunun sesleri asmalarda üzümler olarak durur

Baba dünyanın

Akşam giderken gördüğü evladını

Sabah bulamayan güneşi

Ne zaman yıkılsa

Omuzlarındadır en içli şarkının eli

Y. Türk

BİR GÜN

Giden gün nasıl da benziyor

Dünyaya meleklerin indiği ilk güne

Bence Rabbine de yalvarıyor:

Bu ulu hayatı biraz daha yaşayayım

Sonra  sana vereceğim hepsini nasıl olsa, diye

Dünya yumurtasından

Hayatımın en güzel günü bir civciv gibi çıktı

Gün giderken gök yolunda

Güzel oldu ayaklarının alın yazısı

Üstünde güneşi halka vaaz eden elçi

Fanilik ritminden yontulmuş elindeki asası

Kelebek ömrünce gök altına yazılmış olsa da adı

Gözlerimi güzelliğinin başına bağladı

Böyle bir gün varlığını tüm kamuya sunmalı

Meleği, çamı, insanı

Dünya civarının varlıkları

Bu güzelliğin peşinden gitmek istese

Akşama kendisini ahrette bulmalı

Y. Türk

&

Peygamber-i Ekber: En olgun peygamber. Mekânı: En dolgun mekan. Çağı: En olgun devir. Zirvedeki zaman. Öncesi; eksik, tamamlanması gereken. Sonrası her geçen gün kıymetçe nakıslaşan  ve bu nedenden dolayı da ismi: ahir zaman.

Y. T.

&

1.

Hümanistlerin, kalbî coşkunlukla araları hoş değildir. Ne de olsa ataları Platon’dur. Platon ise bir irfan adamından çok bir kültür adamıdır. Kültür, cezbeyi dışlar. Leyla ile Mecnun gibi coşkun aşk hikâyelerinin günümüzde psikopatik bir hal gibi gösterilmesinde kültür toplumu olma alışkanlığının payı var. Oysa ilahi coşkunluk erenlerde de olduğu gibi her daim olmuştur. Ve kültür değil bir irfan meselesidir.

2.

Modern yönetimler, kültüre neredeyse âşıklar. Çünkü kültür, daha kontrol edilebilir, yönetilebilir bir şey.  İnsanlığın maddi – manevi  tüm irfanî değerlerini kültür kavramı altında toplayabilme yanılgısı, kalabalıkları yönlendiren devlete ve sermayeye büyük güven sağlıyor. Kültür bakanı olur ama irfan bakanı olmaz.  Çünkü irfan bir proje bir ideoloji kapsamı içinde yürütülemez. Onu toplum doğal bir şekilde, kendiliğinden yaşatır.

Y. Türk

İdeolojik Tarihçilik

Süleyman Seyfi Öğün, Yenişafak Gazetesi, 9 Eylül 2019’da bence tarihî dokunuşlu bir yazı yazdı.

Tarihçiliğin başlangıç noktasını değiştirecek bir bakışla yazılan bir yazı bu.

Tarih, bir Avrupa ilmidir, Weber’e göre. Bu tezi çürütecek denli delilli ve açık bir metin, Öğün’ün ‘Folivora ve İnsan’ adlı tarih eleştirisi.

Diyor ki ‘Başta Heredot olmak üzere kadim tarihçilerin ne kadar tarihçi olmak sıfatını hak ettiği bulanık bir konudur. Ben onların daha çok birer hikaye anlatıcısı olduğunu düşünüyorum. Kendi sınıflamamda onların yeri coğrafyacılık, seyyahlık veya bir nev’i edebiyattır. Ama ‘ilk tarihçi kimdir?’ sorusuna verilecek cevap açıktır. İbn-i Haldun. Bu kadim parlak zekâ ilk defa, neden-sonuç bağlamında tarihsel hareketlerin, geçişlerin kapsamlı bir analizini yapmıştı.’

Ve Heredot’da olaylar arasında sebep- sonuç ilişkisi ve bağlamlılık yoktur. Aslında milletler menkıbesidir, onun anlattıkları.

Yunan tarihinin dışındaki tarihleri de barbarlık tarihi olarak kodlamıştır.

Ve Weber ‘Tarih, bir Avrupa ilmidir’ derken ideolojileri, ideolojilere kaynak oluşturacak Heredot gibi tarihçileri referans kabul etmiştir. Ve Weber’in sözünü şu şekilde düzeltebiliriz: Aslında ideolojik tarihçilik, bir Avrupa ilmidir.

Heredot için Batı’nın ilk ideolojik tarihçisi denebilir.

İlb-i Haldun’da ideoloji yoktur. Saf tarihçilik yani sosyoloji vardır.

Yeprem Türk