HER

Her şey söylenmemiş

Tanrı’nın eli

Bazı ağızları kapamıştır

Güzellik kendi evreninde

Tıkır tıkır akmıştır

Y.Türk

KUDÜS

Kudüs bizim ezeli ve ebedi davamızdır. Ne daha önceki dönemlerimizde ne  Selçuklu ne de Osmanlı devirlerinde bu dava kesintiye uğramıştır. Türkiye de bu davaya katılabildiği kadar dahil olmuştur. Ancak bu yüzyıllık süreçte Kudüs konusunda etkili bir duruş ya da eylem ortaya çıkmamıştır. Siyonizmin, Osmanlı Devleti’nin parçalanmasıyla başlayan Kudüs işgali artarak devam ediyor. Ve bugün Kudüs, Sezai Karakoç’un bakış açısıyla söylersek insanlığın ortak şehri olmaktan çıkmaya doğru gidiyor.

Kudüs, metafizik bir şehirdir. Bir yönüyle gökte yapılıp yere indirilmiş gibidir. İnsan yapılırken bir şehir de şehir yapılıyorsa bu durumun en yetkin örneği Kudüs olmuştur. İnsanı kavrama, hissettirme ve içinde yaşatma yönünden Kudüs, doğuştan yetenekli bir şehirdir.  ...Musa’dan İsa’ya, İsa’dan Hametül Enbiya’ya devrederek gelmiştir. Kudüs, işte bu devirin, son devirin,  son ve ebedi durağın yani İslam’ın şehridir. Kur’an’ın şehridir.

Anlayışımıza göre Mekke, Medine ve Kudüs; yeryüzünce eda edilen üç ulu rekat gibidir. Dünyanın üç büyük secdesidir. Ve Kudüs aziz bir secde olarak, asla Yahudi postallarına açık bırakılamaz. Çünkü bu bir secde davasıdır.

***

Din yorgunu değiliz.

Kudüs yorgunu değiliz.

Secde yorgunu değiliz.

Bilhassa bunların her daim tazesiyiz, ışkınıyız.

***

Kudüs konusunda çok çetin ve yüksek bir problemle karşı karşıyayız. Ancak bilelim ki inancı sağlam ve bir olan Müslümanlar için bu yükseklik pek de aşılması zor bir engel sayılmaz. 

Y.Türk

BİLDİM

Gittiğini ardından

Gözlerimi bir çağ gibi kapatarak

Gördüm

Terkin elindeki acı tartıyı

Ve işçiliği bildim

Eşsiz sanat sabırla

Göğsümde pencere deldim

Sema kıpır kıpır

Sureler, kuşlar  dedim

Elimdeki çiçeği

Seni bana özleten Allah’a

Derdim

Eyüp gibi beklerken seni

Ey yaralarım!

Allah’ın istediğini yapın dedim

Evrende yapayalnız duyguydum

Anlaşılmak için

Taşa resme yazıya

Dönüşmeye çalışmadım

Allah beni her çeşit anlar dedim

Y.Türk

&

Avrupa'da, Araplar teologları, Grekler filozofları, Farisiler şairleri, Türkler ise hükümdarları ile meşhurdurlar güya. Ancak bizim daha çok dünya sahnesinde devlet adamları ile bilinirlik sağlamamızda ilginç bir durum var. Örneğin bir Kanuni Sultan Süleyman veya bir Fatih Sultan Mehmet, derin bir sanat ve medeniyet geleneğine sahip olunmadan çıkarılacak şahsiyetler değildir. Böylesi büyük isimler varsa bir yerde mutlaka onun temelinde büyük bir medeniyet ve sanat geleneği bulunmalıdır.

Y.Türk

&

Su temizler, mağara asla döndürür, dağ anlatır, kuyu Allah’ınsa yükseltir, dağın etekleri sabrı öğretir  ve yol, bilene Tanrı’yadır. Su en çok Nuh’la temizledi. Mağara en çok Efendimizle asla döndürdü, onu Hatem’ül Enbiya yaptı. Kuyu, Yusuf’u yükseltti. Dağ Musa’yla, anlatmanın miracını yaşadı. Dağın eteğindeki en büyük sabır, yarası olan Eyyüb’e altın bir vücut sağladı. Yol en çok Musa ile dile geldi, deniz patikalarla donandı. Ve bunlar, bayrağımızın manasına katıldı. 

Y.Türk

&

Biz bayrağımızın içinde, bayrak ki bizim içimizde. Bayrağımız, büyük bir millet içinde, Muhammedi ruh onun içinde. Halkım ve Muhammedi ruh bayrağımız içinde. Biz ve bayrağımız, Kur’an içinde. Değil mi has şeyler de has vakitler içinde. Has vakitler ki has dostluk, özge birlik içinde. Denmiştir ki ‘Halkın en kötüsü, tek başına yiyendir’. Ben bunu çoğaltıyorum. Tek başına içen, tek başına tek kalan. Bir olmayan, bir olup da iri ve diri olmayan. ‘Şüphesiz mü’minler kardeştirler.’ Bu yüzden diri ve iri tutarlar birbirlerini. Yumuşaklık ve iyi huyluluk bu ayetin içinde. İnsan olan ki bu huy ve hilmin içinde. Ve bütün bu saydıklarım birbirinin içinde. 

Y.Türk

DEĞİNİ

...

Hakikat insanı terk etmez

Güneş dünyayı terk eder mi?

Anne çocuğunu terk eder mi

Ona anne diyelim mi?

Anne anne

Seslensek geceleri

Kabuslardan uyanıp uyanıp

Sesimize gelir mi?

...                                   (Hakan Arslanbezer)

Fayrap’ın aralık sayısına bakacağım. Eğer o sayıya yetişmemişse bu şiir, şiirin sadece bu kısmını almakla yetineceğim.

Hakikat insanı terk etmez

Güneş dünyayı terk eder mi?

Mısralarına Yunus ve Pound katışmış. Şiirin hatırı sayılır bir özgünlüğü var bu kadarcık kısmıyla. Türk şiiri gerçek modernleşmesini  fikir üzerinden tamamlamalı, dedirtiyor. Evreni çok geniş şiirin. Kanaatim odur ki insanoğlu resmi, plastik sanatları gördükçe şiir bilgisini biraz biraz kaybetti. Hiç resim görmemiş bir insan gibidir mesela Yunus. Göğü, suyu, yeri görmüştür sadece.  Duyguyu resim gibi görmüşler üzerinden bu genişliği Cevdet Karal’ın ‘Düşünmemiştim’ şiiri  anımsatır. Zaten şairin kendisi de bunu söylemiştir, bir dizesinde: Yeni görüntüler yarattım.

Ya gök yaklaşmış

Ya ağaç o kadar yükselmiş ki

Yıldızlar ağacın meyveleri

Ama yine de insanı doyurmuyor, bu yürekten gelen natürmort. Manevi bir resim gibi. Burada Adem’in yediği plastik bir elma olabilir ancak. Hakan Arslanbenzer’in dizeleriyse gerçek elmaya daha yakın.

Yeprem Türk