DEVLET ŞİİRİ

                                                                        çıktı


                                                    
                                                                 

DEVLET ŞİİRİ ve DEVLETÇİ KUŞAK

Bir kitabında Cemal Süreya, bazı şiirlere imparatorluk şiiri demişti. Aslında bu bizim devlet şiiri dediğimiz şeye yaklaşık bir şey. Türk şiirinde sanırım bunu net şekilde ilk fark edenler İkinci yeniciler oldu. Mesela Necip Fazıl,  farkında olmadan yaptı bunu. Yahya Kemal baştan itibaren medeniyet şiiri derken Devlet şiirine talip olduğunu beyan etmişti. Aslında aynı şiire cumhuriyetçilerin sahip çıkmayacağını da iyi bilen yine kendisiydi. Bu yüzden biraz cumhuriyetçi figürlerle de beslemeyi ihmal etmedi şiirini. Dini değerlere platonik olarak bir yaklaşım göstermesi bundan.   Ama Akif’le birlikte bu damarı cumhuriyet şiirine sokan iki önemli şairden bir tanesidir, Yahya Kemal. Akif, şiirini cumhuriyete göre restore etmedi. Bunun bedelini ağır ödedi.   Asıl imparatorluk şiiri, yani bu toprakların tarihi, dil olarak Sezai Karakoç’la huruç etti. Bu yüzden son yüzyılın imparatoru, şiirde ve düşüncede Necip Fazıl ve Sezai Karakoç’tur. Cumhuriyet şiirinde, medeniyet şiirinin geniş çapta ilk kez, bir peygamberler tarihi olan Hızırla Kırk Saat’le tekrar canlanması aynı etkiye bağlıdır. Oğuz Türkçesini ilk kez ihya eden Yunus’tur ve ikinci kez inşa eden Sezai Karakoç’tur.  Biraz melezlik de var  cumhuriyet dönemi şiirinde.  Cumhuriyet - devlet melezliği.  Üstümüzdeki cumhuriyet etkisi giderek azalıyor da diğer yandan.  Bir yerde boğulurken diğer bir yerde nefes almaya benzetebiliriz bu hali. Mesela sıkıntılarımıza rağmen, içimizde güler yüzlü bir sevinç var. Kuruluş dergisiyle cumhuriyetten çıkarken Ergenekon’dan çıkıyor gibiyiz. Üstümüzdeki tere, toz toprağa rağmen mutluyuz. Geçenlerde Akatalpa  dergisinde Osman Serhat, bizi birlikte anmıştı.  Zafer Acar,  Aykut Nasip Kelebek, Abdullah İlhan, Selim Sina Berk. Ve beni.  Devletsi his ve düşüncelerle Devlet şiiri yazıyoruz aslında.  Hem cumhuriyetin ekonomi, toplumsal hafıza ve şiirde kayış attığını hapis ve idam korkusu yaşamadan resmen dillendiren ilk kuşağız.Yani bir bakıma Kuruluş kuşağı da sayılırız.

y.t.

(Konu ayrıntılı bir şekilde Kuruluş dergisinde olacaktır)

YAZZZ!

Bak dünyadan nasıl da geçip gidiyoruz, hey X. Ne biliyorsan, neye kanaat getirmişsen yaz. Gör, Doğu’yu nasıl da ezip geçiyor Batı. Silindir gibi. Kalemiyle tankıyla Batı, Doğu’yu haritadan silkmek için ne de var gücüyle mücadele ediyor. Bu  şaşırtıcı değil, Batı’nın ruhunda olan bir şey.  Onları iten ruh rüzgarları böyle esiyor. Bütün bunları üstlenerek yaz. Hem Batı’dan hem Doğu’dan; hem çınar hem manolya olamayanların hikayesini yaz. Batı ve Doğu adamlarının bünyelerini boş ver, tükrükleri bile farklıdır. Bunu yaz.    Olamıyorsa bir insan hem manolya hem çınar, aradaki temel farkları yaz.  Olanları yaz, ilerde başımıza gelecekleri.

Üstümüzdeki masum yıldızları yaz. Onların yukardan bakarken dünyaya, göz kırpıştırmalarını yaz. Dünyanın sertliğini,  Müslümanlar arasındaki ‘gaza maçlarını’ yaz.  Sonuç kaç kaç?   Her iki takım adına da sonuç eksi bin sıfır.

Mesela cahillik, İstanbul’da oturacak yer bile bulmazdı. Şimdi ise salına salına geziyor, her yer onunmuş gibi.  Islah ve ihya hapiste.  Güzellik meyhanede.  ‘2014 K. Köy.  Yer ve gök alkol kokusu.  Zina  alıcıları, satıcıları. Gece yarısından sonra, Lut ülkesinden insanların geldiğini görüyorsunuz. Ve normal insan az var orada sonra.  Görkemli otlaklardan men edilip, çakşırda, pis kokular arasında meleyen kuzulardır onlar.  Londra mısın sen, hey K. köy. Bunları yaz. 

Böyle bir dünyanın sahibi olarak bizleri, kavgada pörsümüş endamımızı yaz. Huzur bize uzaklar uzağı tatlı bir üsluptur, neden?  Ölsek şimdi, ölüm bize hala bir yer altı yaylası mıdır? Üzgünüz.  Yaz.

 a.k.

İHA, VİCTOR HUGO

Müslümanları ve İslam’ı Batıya, Batılıya övdürmek inhitat dönemlerimizin bir alışkanlığıdır. Hala devam ediyor. Evet, biz size yenildik ama hâk ve doğru bizimle demenin Türkçesidir bu! Garip bir haleti ruhiyedir. Bu hatayı hep yapıyoruz ve yapmaya da devam edeceğiz korkarım.

Victor Hugo L’anNeuf de L’Hegire (Hicri dokuzuncu sene)  isminde 1858 Ocak ayının 15’inde bir şiir yazmış. Şiirde Hz Peygambere övgüler varmış.

  Hugo’nun gizli Müslümanlığa aa...yeni bir şiir bulduk neler yazmış şaşkınlığına pazarlanacak tam bir ajanstaki “tertip muhabirin” düzenleyeceği haber metni çıkmış ortaya.

Beyler bu tipik bir oryantalist oyundur. Saflığımıza, temizliğimize İslam’ı bir gayri-müslime daha anlattırarak şehadet getirmesi hedefine atılan tipik bir Batılı oyunudur-oktur bu. Bu oyun iki yüz senedir oynanıyor. Ortadoğu’ya gönderilen bütün Batılı ajanlar “sözüm ona Müslümandır”.

Bu şiir tutun ki Hz Peygamber için yazılmış müthiş bir şiir olsun. Peki, hayatı Müslümanları ve Türkleri levmetmekle geçmiş bu yazarın diğer yazdıklarını ne yapacağız. Navarin I,II,III,IV,V,VI,VII, şiirini, Avrupa Birleşik Devletleri fikrinin tam da Osmanlıya karşı kurulması gerektiği demeçlerine ne diyeceğiz.

Hugo bir paganisttir. Gizli Sion örgütünün edebiyata Charles Nodier tarafından -ki kendisi Sion örgütünün lideridir-dahil edilmiş militanıdır. Hristiyan bile değildir. Bizleri değerlendirişi ve bize olan düşmanlığı kültürel kodlarına göredir ve haçlıdır. Fatih’ten ve fetihten nefret eder. Osmanlı denince nevri döner. Avrupa Birleşik Devletleri fikrini sadece Türk imparatorluğuna karşı savunmuş bir Sırp ve Bulgar isyanları teşvikçisidir.

Müslüman mahallesine Tanzimat’tan beri Hugo pazarlama işi devam ediyor. Hugo’yu gizli Müslüman olarak okumaya değil, gerçek kimliği ile okumaya değerlendirmeye her zaman varız. Ama çevirdiğiniz şekliyle şiir tam anlamı ile manipülasyondur, dili aldatmadır, bizi zavallı yerine koymadır. Hugo’nun metnini Müslümanlaştırıp, bir Müslümanın elinden çıkmış metin gibi sunmak Müslüman hassasiyetine göre kelimeler seçmek Hugo gerçeğini bize yutturamaz.

Ya peki ey çevirmen kardeş! IIN’est pas d’autre Dieu que Dieu..’yü Allah birdir diye çeviren -ki aslı Tanrıdan başka tanrı yoktur olması gerekir.- Mahometmourut…’u Muhammet a.s. ruhunu teslim etti diye çevirip, Muhammed öldü yalın-tarafsız çevirisini Müslüman şuurdan gizleyen Müslüman hassasiyete uygun hale getiren siz popüler olmanın dışında amacınız nedir?

Hugo’nun metni tam anlamı ile (çevirmen tarafından) “Müslümanlaştırılıp” sunularak “yersen...” anlamı ile önümüze konulmuş. Hayır yemeyeceğiz.

Hugo’nun kim olduğunu gerçekten okuyucular merak ediyorsa Dil edebiyat dergisinin 60. Sayısına (Aralık 2013) bakabilirler.

Ha, onca uğraş ve kütüphaneler dolusu çabanın sonunda Hugo’nun şiiri bulundu ve çevrildi türünde zavallı metin köpürtmelerine de Hugo’nun “paramiliterbiyografisinin” ihtiyacı yoktur diye düşünüyorum.

MEHMET HABİL TECİMEN

Hikemi, Avcılık ve Toplayıcılıkla Anlamak

Bir halıyı dokuyan, değişik motifleri yan yana aynı kareye tutuşturan eller önce incelikli ve marifetli ellerdir.  Kalın ve zombi parmakların ucunda böylesi bir vakıanın gerçekleşmeyeceği bilinen bir gerçektir. Hangi ufkun inşasında zombi eller vardır?  Tarihimiz bu sakar ve anlayışsız ellerin kırdıkları pot, yaptıkları kazalarla doludur. Kalınlık, zombilik mevzu sanki medeniyetten kopuşla ortaya çıkan ‘maçoluk’ teriminin iki adım daha ötesinde  bir şeydir.

Anadoluculuk mesela, Hilmi Ziya Ülken’i, Nurettin Topçu’yu artık ancak rüyasında görür. Anadoluculuk, bir kasabacılık fikrine ulaştı neredeyse. Nurettin Topçu’dan sonra gelip de bu fikirden esinlenen tüm edebiyatçılar, bir köy kahvesinde,  kubbesi tenekeden camilerde buluşmak için adeta can attılar.  Mesela  çoğunun verdikleri ürünlerde her şey taşranın güzelliğiyledir.  Küçük olsun, bizim olsun mantığını  öteye geçemez. Üstelik bu metinlerin, sanırım bu fikre  atfedilen bir temsil üzerinden  yeni nesli etkilediğini, hatta onları daha da taşralaşmaya götürdüğünü söylememiz gerekir.  Geçenlerde facebook’ta paylaşılan bir  karede gördüm. Bu fikrin temsilcilerinden olan bir üstadın hiçbir teknolojik alet kullanmadığını okudum. Üzüldüm tabi. İstanbul’da Avrupa yakası ile Anadolu yakası arasındaki mesafeyi acaba  tomruk üzerinde mi aşıyor bu üstat. Kimse kusura bakmasın. Böylesi bir kalınlığın ve kopukluğun bir adım sonrası avcılık ve toplayıcılıktır. Zamanında, Haçlı seferleriyle Doğu’ya gelen Hristiyan mütefekkirler  ‘ben Doğu’nun üretmiş olduğu hiçbir araçla iş görmeyeceğim’ demedi. Ne buldu, aldı onu sonuna kadar kullandı, kendine göre bir sahada dönüştürmeyi düşündü. Ve  bu birikimin karşısına hangi  prensip ve girişimci ruhla çıkacağını keşfetmeye çalıştı. Kısacası örnekleri daha çoğaltmadan, belki  daha fazla kalp kırmadan bu meseleyi  sonuca bağlamak istiyorum. Anadoluculuk, İsmet Özel’den tevarüs eden bu türden bir alışkanlık nedeniyle teknolojiyi bir necaset gibi görmekle ve teknoloji karşısına konumladığı ‘Kalın Türk’ veya Kalın İnsan’ anlayışıyla tamamlandı. Kalın olmanın, insanımız adına bir vakara mı yoksa iftiraya mı varacağını varın siz hesap edin.

Y.T.

LÜTFEN !

  Cahillik devam ediyor. İlim ne kadar gelişirse, cahillik de farklı bir teknikle devamını getirmeyi başarıyor. Fazilet olmayınca zihniyette, ilmin geldiği yer kadar cahillik de geliyor. Biri analık biri babalık ediyor dünyaya. İnsanlarsa onların çocukları.  Bu çocukların bir yüzü ilim diğer yüzü cahillik. Allah korkusu ikisini de birbirinden ayıran sınır. Allah sevgisi yoksa cahillikle ilim kol kola. Çoğu zaman birbirine katışık. İnsan sormadan edemiyor. Cahilliği ilim mi geliştirdi yoksa cahillik mi ilme kendi karakterini yükleme başarısını gösterdi? Bilinmiyor. Bunlar birbirlerini o kadar seviyorlar ki. Tarihin dönüm noktalarında birbirlerine soy kaybı yaşatmamak için birbirlerine yol veriyorlar. Yordam öğretiyorlar.

  Geçenlerde duydum. Yamyamlık resmen sona ermiş. Dünya gelişmiş falan. Uygarlığa ermiş. Doğru mu yani bu? Kim inanır. İnsan yeme şekli tür ve boyut değiştirdi sadece. Eskinin yamyamları ağızla insan yerken; şimdinin yamyamları füzeyle, sarin gazıyla, kapitalizmle yiyor. 

  Lütfen rica ediyorum. Yamyamlık bitti demeyin. 

A. K.

İslam'ın Kalın Türk'ü mü Mehmedi mi?

İtibar dergisinin,  Nisan 2014 sayısında Yağız Gönüler’in, Ercan Yıldırım’ın ‘Anadolu’da İslam Ruhu : Vatan Millet oluşumu’ adlı kitabı üzerine bir değini metni var. Aslında Ercan Yıldırım da, Yağız Gönüler de İsmet Özel’in yıllardır söyleye geldiği şeyleri başka cümlelerle tekrar etmişler. Şunu söyleyelim önce. İsmet Özel’le Anadolu ruhunu kavramaya çalışan bir insan bazı önemli noktaları İsmet Özel’i köprü olarak kullandığı için elden peşin peşin kaçıracak demektir. Üstelik İsmet Özel’in sunduğu Anadolu ruhu kendi içinde çatışan bir yapıya sahiptir. Gerçekten Anadolu ruhu, İsmet Özel’in ‘Kalın Türk’ dediği gibi bir kişiliğin ürünü değildir.  Ve Kalın’lık Anadolu insanı adına hiç de iyi bir çağrışım yapmaz. İsmet Özel, kalınlığı, Anadolu insanının tavizsizliğini ve direnme gücünü anlatmak için kullansa bile bu kelime Anadolu insanını karşılamaz. Bu, aslında İsmet Özel’in burjuvaya ve burjuvazinin ürettiği değerlere karşı beslediği olağanüstü nefretin bir getirisidir. Daha da esası sosyalizmin ürettiği insan anlayışına birebir oturur bu kelime. Çünkü üzerinde pespayelik, mekaniklik, zorbalık gibi çağrışımları var bu kelimenin. Siz hiç kalın Müslüman gördünüz mü? Ya da kalın bir Müslüman olabilir mi? Mesela en savaşçı sahabe Haz. Hamza böyleydi diyebilir miyiz? Gerçi bu tür şeyleri Cahit Zarifoğlu daha iyi bir zemine oturtmuş. Düşmanımı da güzel yenerim vs. Yani kalın olmadan.

 

İkincisi, Yağız Gönüler ‘ aynı metinde ‘derdi devlete, isme oturtmakla (Osmanlı – Selçuklu vb.) başladığımız hatalar silsilesini durdurmamız gerekiyor’ şeklinde bir mantık öneriyor. Tabi metninin alnında da şöyle bir alıntı var. ‘Bizler her zaman Türklerin ayağına gideriz, onları bir defa olsun Batı’ya gelmezler; bu bizim ihtiyacımızın açık bir belirtisidir.’  Bunu söyleyense Voltaire. Ama bunu Voltaire Osmanlı zamanında söylemiş. Bu tür şeyleri İsmet Özel, Türklüğü yüceltmek adına kullanır. Daha doğrusu Anadoluculuk’u tahkim etmek için. Mesela Anadolu Türklüğünün başlangıcını Malazgirt Muharebesi ile başlatır. Başlatsın buna da bir şey denmez. Ama hem Selçuklu, Osmanlı şeklinde akan tarihi,...lı ekini ortadan kaldırmaya çalışacaksın hem de ...lı ekiyle alınmış başarı göstergelerini ...lı ekini reddeden bir fikriyata dayanak yapacaksınız. O zaman soralım. ...lı ekiyle yürüyen tarihimizi silin bakalım, İsmet Özel ya da sen Anadolu’nun hangi ruhundan bahsedebileceksiniz? Ya da hangi başarısından?  Çanakkale Zaferi, İstiklal Marşı ne güne duruyor derseniz. Onlar da ...lı ekinin ortaya çıkardığı bir başarıdır. Daha doğrusu Mehmetçiğin, Mehmetleri olan bir duyuşun.  1923’ten sonra ise ...lı eki milletin içindeki gizli kanallara gömüldü. Oradan akıp duruyor. Müsait bir tarihte tekrar ortaya çıkacak, demektir bunun anlamı. Osman olma biter,  Mehmet olma başlar yani.  Devlet adına  uygun fıtrat çeşitliliğidir bu. Karakter durmadan inşa eder kendisini. Aksi halde, Anadolu’nun kayın ağaçlarıyla sağlamlaştırmak zorunda kalırsınız devletinizi.



Adem KALAN 

Not: (Şiir yazan birinin kendisini gören bir büyük üstata sahip olması hala güzel. Hakan Arslanbenzer ‏@harslanbenzer 5 Nis Yeprem Türk'ün Önemli Olan kitabını okuyorum. Kabiliyet ürünü ama iktisatsız şiirler var içinde. Değerli bir kitap.)