Üç Yol

Bir coğrafyada türeyen akıl ve duygu yapısı öncelikle şiirdedir. Şiirden yirmi otuz yıl sonra ise hayattadır, sosyolojidedir.  Her şiir türü, kendi mekan ve tarih kafasından gelmiştir. Öz hayat tarzını bu şekilde yenilemiştir. İleriki dönemlerde yaşamımıza yağacak yağmurları şiirin zekasında çakan şimşekler belli eylemiştir.

Birincisi ‘ethos’ şiir. Dede Korkut’tan tutun Namık Kemal’e; Akif’ten, Sezai Karakoç’a kadar gelen fikir inşa sanatı. Bugün son halkası Neo-epik şiirdir.

İkincisi Metafizik şiirdir. İlahi, münacat vb. türleri hasarsız şekilde şaire inşa ettiren duyuş biçimidir. Allah’a konuşma, dua yapmak ve millete seslenmek isteyenlerin vazgeçemediği şiir çeşididir. Millete konuşan en anonim şairin Yunus olması bu yüzden boşuna değil.  Metafizik,  şiirde  devlettir.

Üçüncü yol imge şiiridir. Şiirimize hem sonradan girmiş hem de yabancıdır. Gözü, metafiziğin tahtındadır. İmgeyle Allah’ı nasıl anlatırsınız,bilmiyorum. Bu şekilde konuştuğu yerlerde de imgenin, ‘antropomorfizm’ yer yer belirmiştir. Gelecekte antropomorfik bir kültür ve dil yapısı baş gösterirse toplumumuzda bunda imgenin yanlış kullanımının büyük bir rolü olacaktır.

Yeprem Türk

8.

O büyük törenlerde o ulu sesler

Lezzeti yürekten gelen melemeler

Aşk orada hangi resimlidir

K harfiyle bize şimşekleseler

Nur içinden gelen gıcırtılara

Allah’ın en güzel harfleri deseler

Bize bir sinyal göndersinler

Nasibin en aşkın cephesindeyseler

Y.Türk

Madem

Yazıma ve ruhuma sordunuz madem

Nasıl gelir ilham, iaşeniz

Hindibaya, tereye geçim veren Rabbim

Harflerime de yiyecek gönderir bilirim

Burası gaybın sosyolojisidir

Rızkın temeli insan için

Göklerden gelen nasip nurun

Tahıla döndürülmesidir

Temmuz Direnişi Türkiye nasibi

Mekkenin rızkı Bedir Gazası

Tayların rızkı zıplamasıdır

İstanbul ve Ankara’yı aynı

Rızıkla besleyen Rabbim

Dünyadaki suları, rüzgarı

Ahrete; rüyadaki fırtınayı

Hayata taşırmayan Rabbimdir.

Y.Türk

Gül'ün Has Ümmeti Sarıçiçek

Anadolu’ya has bir deyim içinde dursa da sarıçiçek, o aslen hem bir ahretçidir, hem dünyacıdır.  Bütün iyi ve temiz insanlara; mezheplere, meşreplere aynı gözle bakan ak bir bitkidir.  Manevi olarak toprağı Anadolu’dur. Ve dünya edebiyatındaki meşhurluğu Türk edebiyatı eliyle gelmiştir. Neden başka bir çiçek değil de sarıçiçek? Üstelik sarıçiçek gülün nesidir? Edinilen izleme göre sarıçiçek, güle özenen, çiçek yaratılmış bir güldür. Bütün özlemi gülden ayrılmamak, ona giden bir yol olmaktır.   Üstelik koca  uhrevi bir irfanın ,tarihin siyasetin de önemli simgesidir, sarıçiçek. Türkiye’nin öz siyasetinin şiarıdır. Türkiye, aslında sarıçiçek siyasetinden ibarettir. Afrika, Ortadoğu, Kafkaslar… onda kardeşleri olan yapraktır.

Sarıçiçek, gülün başka bir şekilde söylenmesidir. Aynı anlama sahiplerdir gül ve sarıçiçek, ancak göstergeler değişiktir. Gül, Muhammed (as); sarıçiçek, ona uyumun adı olan Mehmet’tir.  

Y.Türk

AZALIYOR DA AZALIYOR

300 yıldır, topraklarımızda bilgi ve irfan eksiliyor.

Buna bağlı olarak bölgelerimizin, şehirlerimizin de sayısı düşüyor.

Devletimizin gücü, insanımızın kabiliyeti de bundan nasibini alıyor.

Onları elimizde tutacak bilgimiz olmadığı için dün Balkanları, Kafkasları kaybettik. Bugünse Halep elimizden çıktı.

Bilgimiz, ahlakımız, irfanımız azaldıkça hem soyut hem de somut cephede küçüldük.

***

Bilginiz, irfanınız azaldıkça topraklarınız azalır, çünkü.

Bu; hayatın değişmeyen, kadim kuralıdır.

Halep’i elinizde tutmak için önce onu elinizde tutma bilginizin olması gerekiyor.

Şehirleri elde tutma bilgisi ve kabiliyeti kiminse şehirler onun oluyor.
***

Bilgi kaybımız çok, irfan yok, kalkan yok, nifak çok.
Nifak miktarınca millet olma bilinci çöküyor.

Medeniyetimizin göğündeki tüm unsurların başı bu yüzden kinle vuruluyor ve kar gibi düşürülüyor.

Bazen diyorum, Allah’ım bize bu, son fasıl mı, tarihten çekiliyoruz mu?

Geçti mi geçen günler?

Bitti mi, yok mu bizim için bir daha bilgelik dolu yıllar?

Anadolu’dan  çıkarmak için de kader bize giydirecek mi ayakkabılar?

Adem Kalan

15 Temmuz Direnişi, Asla Geçen Kutlu Bir Fasıl’dı

O gece sokaklarda Yunus vardı. Anadolu’nun bir şair gibi dile gelmesi oldu. 15 Temmuz imgesel değil, metafizik bir hareketti. İçinde bir dolu hikmet vardı. Ululuk barındırıyordu. Bir dünya görüşü bitiyor, yeni hayatın manalarının ilk ışıkları yanmaya başlamıştı o gece.  Biz dayandığımız yanlış kültür ve felsefe olarak o gece dibi bulduk. Hem de silkelendik, yeni bir kuruluşun abc’sine ya da elifbas’ına tanık olduk. Bu yüzden 15 Temmuz şiirlerim için YAKMA kelimesini kullandım. Yakma, bana destandan daha sıcak ve yerinde geldi.  Günümüzde  destanlar ancak bu formda olabilir belki.

15 Temmuz kitabı, bir medeniyetin hayatına kast edilmek üzereyken söylediği içlenmelerdir.  Edilen dualardır.  Nefesvaridir. Kurgusal değildir.  İçinde tank yok ama o tankı durduran elin, iman dolu göğsün iç ve dış cephesinden olan hayat görüşleri vardır. Bizde ideolojiler değil, halkın nefesi etkindir. Bu cümlenin tevilidir, 15 Temmuz'a YAKMA.

15 Temmuz’a YAKMA, tamda hadiselerin içinde olan birisinin bazen kendisine, bazen milletine, bazen Allah’a , Peygamberine dönerek; bazen Yunus ile dertleşerek, Doğu ve Batı’yı ayırarak; rızkın ne olduğunu tam da o an içten duyarak; ‘ah İbrahim’im şimdi burda olsa’ diyerek; Meleklere değerek yapılan bir konuşma, potporik bir ibadet, bir söylemedir.

Yeprem Türk

OCAK- ŞUBAT 2017, SAYI 19

Kuruluş Dergisi, sayı 19'la yoluna devam ediyor. Ve bu ay şiir bakımından epey dolgun. Ürün olarak Kuruluş dergisi, Mehmedileri kalkındırmanın yollarını arıyor. Bu minval üzere epey yol kat edildi. Mehmediler arasında yüz yıl önce gerilmiş yapay sınırların elbet bir gün kaldırılacağını, Mehmedilerin büyük bir medeniyet ekseninde dünya yaşamını her açıdan parlatacağına  inanıyoruz. Selamla.

Adem KALAN