Osmanlı klasik şiirine karşılık bugün bir Türkiye klasik şiiri doğmuştur. Osmanlı klasik şiiri
nasıl Acem ve Arap şiirinden etkilenerek kendine özgü yerel bir tarz, mesela divan
şiiri meydana getirmişse, çağımızdaki Türk şiiri de Batı şiiri etkisini de
halesine katarak Türkiye klasik şiiri
diyebileceğim bir tarz ortaya çıkarmıştır. Ve bu, Yeni
Devlet’in ya da çağın erken dönemi diyebileceğimiz bir sanat anlayışının
temelini oluşturmuştur. Ve klasikleşmiştir. Türkçenin Klasik Türkiye Şiiri’ni;
Mehmet Akif, Yahya Kemal, Ahmet Haşim, Tevfik Fikret, Nazım Hikmet, Necip Fazıl, Fazıl Hüsnü Dağlarca, I.Yeniciler, II. Yeniciler ve onların etkisine
maruz kalarak ya da kalmayarak şiir yazan sonraki dönem şairleri, İsmet Özel,
Ataol Behramoğlu, Osman Serhat Erkekli, Cahit Zarifoğlu, Enis Batur, Cahit
Koytak, Haydar Ergülen vb. şeklinde bir tabloda göstermek mümkündür.
Bu klasik dönemin sonrası olabilecek bir anlayışsa şiirimize ancak Doksanlar sonrası girebilmiştir.
Y.Türk
