Kuruluş dergisi. Sayı 23. Sayfa sayısı 68. Sanırım ihtiyaçtan olsa gerek dergi ebatça kalınlaştı. Belki de yıllardır söylenmeyen şeyler birikti, onlar konuşuluyor, dergide. Yoksa iki aya bir bu derece çok metin üretmek zor olacaktır. Gerçi yazılı metinler dışındaki sanatlar da pek ilgimi çekmez. Dünyayı, düşünen harflerle hafızama yerleştiriyorum. Örneğin Musul, Bağdat dediğimde iliğine kadar tanınan şehirler olurlar bende. Gözlerimi kapattığımda Norveç şiirinden tutun Arap şiirine kadar şiirsel lezzetleri zihnimle tartabilirim. Hatta örneğin Amerika şiiri bir atılım gerçekleştirse hangi yönde, tını da, persona da gerçekleşir bu, tahmin edebilirim. Yeryüzü ile aslında çok sıkı fıkı içindeyim. Yeryüzünün sadece bir yüzüyle de değil elbette.
Örneğin şarkıları da tek tek dinleyemiyorum. En az iki şarkıyı aynı anda çalarak dinleyebiliyorum. Yani iki şarkı tek şarkı gibi. Diğer türlü oldukça sıkıcı ve ağır geliyor. Bunun adı ne bilmiyorum. Ancak bunun zamanımız için bir şey demek olduğunu seziyorum. Diğer insanlarda da görüyorum bu duyguyu. Sadece fark etmemişler gibi, onlar. Bu durumun doyumsuzluk ve iştiyakla alakası olmasa gerektir. Belki de ne şarkılar ne insanlar zamanının ruhuna uygun. Vaziyet böyle ki, iki şarkıya tek şarkı muamelesi yapıyoruz. Etrafımızdaki yirmi ülkeyi, güya bu sayı nispetindeki çok milleti, tek millet olarak görürsek millet kelimesine ancak doyuyoruz. Sayı 23, böyle bir şey işte.
Yeprem Türk
