Başkaları için yazmayı bırakmak isterim.
Kendi halimde bir okuma yazma serüvenini yine kendim için yapmayı da. Kuruluş
dergisi sayı 8’i son sayı olarak basmayı örneğin. Ya da 9’u. Çünkü
yazıyorsan öncelikli olarak elinin
altında eleştiri türünü çalıştırıyorsun demektir, bu. Son yüz elli yıldır Doğu
hem kendisini hem de Batı’yı eleştirmiyor mu? Eleştiri türü, esas oğlan oldu
artık yazında. Adam, adem olma yollarından biri de bu çünkü. Şair doğal olarak
başka şairleri de eleştirir. İşte bu, bizde yapan adına hasara yol açıyor. Oysa
kimsenin kişiliğine, onuruna laf dokundurmuyorsunuz ve bu ürün şöyle böyle
diyorsunuz yine de kırgınlıklar oluşturuyorsunuz. Nitekim hep de öyle oldu.
Demek istediğim, şiirde, insanın canı bonzai çeker gibi Allah çekmez. Bu tavır
fıtrat bozukluğundan, kültür yokluğundan, medeniyet boşluğundan ya da
felsefesizlikten ileri gelir. Dün divan şiirindeki kadeh şarap kelimelerinden
yola çıkarak inanca gider gibi rakı içenler vardı. Bugün tersi yapılmak
isteniyor. Yani şiirdeki düzen bozulur gibi kuruluyor. Toplumsal kişilik,
karakter ıskalanıyor.
Dediğim
gibi sırf bunlardan dolayı tekrar yazmaya başlıyorsunuz. Diğer nedenler de var
tabii. İtibar dergisinin ve
Fayrap’ın duruşu misal. Popülerlikleri bu ara bayağı fazla. İmkanlarları
oldukça geniş, dediğim dergilerin. Buna en çok ben sevinirim. Sonuçta Müslümanların edebiyat
dergileridir İtibar Ve Fayrap. Ama bir şeyi de atlamamak lazım. Bu dergilerin
bugünkü yoğun trafikleri Dergah’ın başarısı şeklinde görülüyor. Dergah zihniyeti hece
zihniyetidir. Fikir olarak Fayrap’ın da. Zaten biçim olarak da İtibar hececi
olduğunu gösteriyor. Hece aslında çokça, bir beylik/cumhuriyet ölçüsüdür. Hayatidir de. Yani hece dağılma sonlarında
kalan tek kaledir. Misak-ı milli
mahremiyetindedir. Hece, Türk’ün şiirde
bir şekilde sağlığına kavuştuğu, kendini toparladığı iyi mağarının adıdır. Hece
biterse Türk şiiri biter. Belki Türk’ün tasavvuru da biter. Ama yine de bizim millet olarak hep bunu
sürdürmeyeceğimiz belli. Çünkü medeniyet ufkumuz sırf buna rıza göstermez. Hep
mağarada kalmak da hiç kalmamak da bitiricidir. Kuruluş birincisini söylerken Fayrap
ve İtibar ikincisini söyler. Bir de
meselenin bu yönü vardır.
Adem Kalan
